Friday, June 1, 2012


بیانیۀ کانون فرهنگی- سیاسی خلق تورکمن دربارۀ
                           فوت نابهنگام یک چهرۀ ملی گرای بزرگ تورکمن در غربت!


بتاریخ 2012/05/20 میلادی، خبر فوت ناگهانی مبارز ملی گرا و پرسابقۀ تورکمن، "حاجی حالی محمدی" در شهر کلن آلمان، تمامی دوستان و نزدیکان وی و جامعۀ روشنفکری تورکمن را تکان داد. این شوک ناگهانی آنقدر برای جامعۀ تورکمن در خارج از کشور سنگین و جانگداز بود که هنوز نیز برای بسیاری باور به آن بسیار مشکل وخلاء وجود وی در جمع تورکمنها غیرقابل هضم است!
"حاجی" در سال 1337 شمسی در شهر گنبدقابوس در یک خانوادۀ پر اولاد متولد و تمامی دوران کودکی، جوانی و مراحل تحصیلی خود را در این شهر سپری کرد. با آغاز انقلاب در ایران، بعنوان یک عنصر آگاه  متعهد در قبال سرنوشت ملت خود، به صف مبارزان تورکمن علیۀ استبداد سلطنتی و سیاست ضدملی آن پیوست. با ایجاد کانون فرهنگی- سیاسی و ستاد مرکزی شوراهای، بعنوان اولین کادرهای آن به فعالیت در تشکیلات کانون در بخش کلاله (آیدرویش) تحت مسئولیت "أنین گوگلانی" که بدنبال جنگ تحمیلی دوم رژیم بر تورکمنصحرا، دستگیر و تحت شکنجه های فراوان دؤخیمان در زندان اوین به شهادت رسید، به فعالیت سیاسی و فرهنگی در این بخش و به تشکیل شوراهای روستایی در آن منطقه یاری فراوان رسانید.
"حاجی"، در جنگ تحمیلی رژیم اسلامی به ملت تورکمن، قاطعانه و بدون ذره ای تردید به دفاع از ملت خود برخاست و در نبردی نابرابر، اما قهرمانانه با دژخیمان تابن دندان مسلح رژیم، زخمی عمیق برداشت و بعداز چندین ماه، دست و پنجه نرم کردن با مرگ در شرایط مخفی و با وجود فقدان هرگونه امکانات درمانی، از آن جان سالم بدر برد. اما، بعداز چندی از طرف مأموران امنیتی رژیم دستگیر و ماهها در بدترین شرایط زندان در شهر گنبدقابوس با تحمیل شکنجه های فیزیکی و روانی بدلیل فقدان ادله و اسناد جلادان رژیم جهت محکومیت وی و با پادرمیانی و وساطت معتمدین و ریش سفیدان شهر و با تلاشهای خانوادۀ خود، از زندان آزاد و دوباره در تشکیلات غیرعلنی منطقه در بخش کلاله به فعالیت مخفی خود ادامه داد.
با آغاز ضربۀ نهایی به گروههای چپ در ایران منجمله به سازمان فدائیان اکثریت، حاجی ناچار به ترک منطقه و از سرگیری زندگی و فعالیت مخفیانه در شهر تهران گردید. با سست شدن ارتباط تشکیلاتی خود با این سازمان که نتیجۀ ناتوانی رهبری آن در سازماندهی و هدایت تشکیلات داخل خود در شرایط مخفی و رها شدن سرنوشت بسیاری از کادرها و اعضای آن بحال خود و با فروکش شدن امکانات شخصی برای تداوم کار و فعالیت "حاجی"، علیرغم میل خود مجبور به ترک ایران در سال 1986 و مهاجرت اجباری به جمهوری تورکمنستان شوروی گردید! وی در این جمهوری در ردۀ اولین موافقین با ایدۀ استقلال کانون از سازمان اکثریت قرار گرفت و هنگام خروج دسته جمعی روشنفکران و مبارزین تورکمن از صفوف این سازمان و حزب توده، جزو پیشگامان این اقدام تاریخی در این جمهوری بوده است!
"حاجی"، هنگام کار و زندگی در این جمهوری و بویژه بعداز به استخدام درآمدن در "آکادمی علوم تورکمنستان شوروی"، در ترویج ایدۀ استقلال در میان روشنفکران این جمهوری و در شکل گیری ایدۀ جدائی آن از ترکیب شوروی در آنها و آشنایی رهبران اولیۀ آن با ایدۀ استقلال در جنبش ملی-دمکراتیک تورکمنهای در ایران، فعال و مثمر ثمر بوده است. ور در تابستان سال 1989، در کنفرانس سراسری مسئولین و نمایندگان تشکیلات کانون از کشورهای مختلف در شهر "دورن" آلمان، جهت ترمیم رهبری کانون به عضویت بالاتریت تشکیلاتی آن انتخاب و بعنوان مسئول تشکیلات آن در جمهری تورکمنستان شوروی تعیین گردید!
در سال 1995، "حاجی" بهمراه خانوادۀ خود به آلمان مهاجرت کرده در شهر کلن اقامت گزید و از بدو ورود خود به این شهر، در بازسازی و فعال ساختن "انجمن فرهنگی تورکمنها" در این شهر نقش فعال و سازنده ای در کنار فعالیت سیاسی خود برعهده گرفت. وی بهنگام فروکش شدن فعالیت تشکیلاتی کانون در اروپا، جهت تداوم آن برای پیگیری مبارزات ملی- دمکراتیک ملت خود، در تشکیل "سازمان دفاع از حقوق ملی خلق تورکمن" نقشی فعال و شایسته ای برعهده گرفته به عضویت "هئیت اجرائیۀ" آن در آمد. بعداز چند سال با خروج از "سازمان"، بهمراه تعدادی از همفکران و یاران مبارز خود، تشکل "حرکت ملی تورکمنستان" را بنیان گذاشت تا خلائی در تداوم مبارزات ملی و دمکراتیک ملت تورکمن به پیش نیاید. وی بعداز چندین سال فعالیت در صف این تشکل سیاسی و شرکت در اکثر آکسیونهای اپوزیسیون اسلامی در خارج از کشور و در اجلاسهای هماهنگی سیاست گروههای منتسب به ملیتهای تحت ستم ملی در ایران و حتی بعداز خروج از این سازمان، با هویت سازمان حقوق بشری تورکمن که قبلا با همکاری و همفکران و دوستان خود در تشکل "حرکت ملی تورکمنستان" بنیان گذاشته بود در اجلاس مجامع بین المللی برای معرفی خواست ها و مسائل و مشکلات عدیدۀ ملت خود تحت حاکمیت رژیم اسلامی در ایران و برای جلب اذعان مجامع جهانی حقوق بشری به نقض خشن حقوق انسانی ملت خود ادامه داد.
"حاجی" از هیچ کمکی چه مالی و چه معنوی برای شرکت کنندگان تورکمن در مجامع حقوق جهانی و اجلاسهای دوره ای سازمان حقوق بشری اتحادیۀ اروپا و یا سازمان ملل، خودداری نمیکرد. وی در عین حال چندین دوره مسئولیت ادواری "انجمن فرهنگی تورکمنهای مقیم کلن" را برعهده داشت و بعنوان فعالترین عضو در این عرصه شناخته میشد!
"حاجی"، با انساندوستی بزرگ و با شوخ طبعی و با چهرۀ همیشه خندان خود، مجلس آرای هر جمع و شادی بخش در هر مجمع دوستانه و روحیه بخش به دوستان خود در غربت بود. وی با جثه ای نه چندان بزرگ، اما با قلبی بزرگ و با شجاعتی کم نظیر در مقابل دشمنان ملت خود و در بیان نظرات خود و با بزرگترین آرزوها برای انسانیت و ملت خود و با تلاشی مداوم، شایستۀ تقدیر و تقلید برای جامۀ عمل پوشانیدن به این ایده ها و آرزوها برای هر نسلی از مبارزین و روشنفکران تورکمن می باشد! درد جانگداز ناشی از خلاء وجودی وی در میان ما، مسلما برای همیشه از قلب یکایک ما نازدودنی خواهد بود و یاد و نام او برای همیشه بر تارک جنبش ملت ما چون ستاره ای پر فروغ خواهد درخشید و راهنمای نسلهای آتی در مبارزه با ظلم و تاریکی خواهد بود!
از آخرین توصیه های وصیت گونۀ وی در جمع نزدیکترین همفکران و دوستانش تشدید تلاشها برای تأمین وحدت مبارزین و روشنفکران تورکمن در یک تشکل سیاسی ملی و فراگیر و دوری جستن از رنجش خاطر یکدیگر بر سر مسائل فرعی و فردی و حاکم ساختن روح احترام و اتحاد و همدلی در میان روشنفکران جامعۀ خارج از کشور تورکمن و محترم شمردن عقاید و آرای تمامی انسانهای آزاده و مبارز تورکمن بوده است!
کانون فرهنگی- سیاسی خلق ترکمن، ضمن تسلیت به خانوادۀ "حاجی" و به خویشاوندان و دوستان وی در تورکمنصحرا و در جمهوری تورکمنستان و به ملت تورکمن در از دست دادن یکی از شریفترین و با ارزشترین فرزندان مبارز خود، با یاد و با وجدان خود عهد می بندد که تا آخرین لحظه از حیات خود بهراه وی وفادار و در برجای آوردن وصایای ملی و انسانی او ذره ای دریغ نخواهد کرد و آرزوهای بزرگ وی برای ملت تورکمن در قلب یکایک ما به حیات خود ادامه خواهد داد!
یادش گرامی، راهش پر رهرو باد!
                                                            کانون فرهنگی- سیاسی خلق ترکمن. کمیتۀ اروپا
                                                                         بیستم می 2012